Wilde Ganzen
Je hoeft niet goed te zijn.
Je hoeft niet op je knieën
honderden kilometers door de woestijn
voort te kruipen, vol berouw.
Je hoeft alleen maar het zachte wezen van je lichaam
te laten liefhebben wat het liefheeft.
Spreek tot me over wanhoop, de jouwe, en ik zal
over de mijne vertellen.
Intussen draait de wereld door.
Intussen bewegen de zon en de heldere kristallen
van de regendruppels zich voort over de landschappen,
over de grasvlaktes en de krachtige bomen,
de bergen en de rivieren.
Intussen maken de wilde ganzen hoog in de heldere blauwe hemel
zich op om weer huiswaarts te keren.
Wie je ook bent, het doet er niet toe hoe eenzaam,
de wereld biedt zichzelf aan in je verbeelding,
spreekt tot je als de wilde ganzen, hard en opwindend-
keer op keer jouw plaats verkondigend
in de orde der dingen.
Bron: Wilde ganzen Uit Mary Oliver, Dream Work.
De Herberg
Dit mens-zijn is een herberg.
Elke morgen nieuwe gasten.
Vrolijkheid, somberheid, laagheid,
even helder moment
als een onverwachte gast.
Verwelkom ze en biedt allen een gastvrij onthaal!
Ook al zijn het een hoop zorgen
die met geweld het meubilair je huis uit smijten,
behandel toch iedere gast met respect.
Misschien ruimt hij bij je op
en maakt hij plaats voor iets nieuws, iets fijns.
De duistere gedachte, de schaamte, de boosaardigheid,
treedt ze lachend bij de deur tegemoet
en nodig hen uit om binnen te komen.
Wees dankbaar voor al wie komt,
want ieder van hen is gestuurd
als een gids uit het onbekende.
Bron: Jalal ad-Din Muhammad Rumi
De zomerdag
Wie heeft de wereld gemaakt?
Wie heeft de zwaan gemaakt en de zwarte beer?
Wie heeft de sprinkhaan gemaakt?
Deze sprinkhaan, bedoel ik –
die uit het gras omhoog kwam gesprongen,
die suiker eet uit mijn hand,
die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer-
die rond kijkt met haar enorme en complexe ogen.
Nu licht ze haar bleke onderarmpjes op en wast grondig haar gezicht.
Nu klapt ze haar vleugels open en zweeft weg.
Ik weet niet exact wat een gebed is.
Ik weet wel hoe je aandacht geeft, hoe je in het gras
valt, hoe je in het gras knielt, hoe gelukzalig en gezegend niets te doen, hoe door de akkers te kuieren,
– wat ik allemaal vandaag gedaan heb.
Vertel me, wat had ik anders moeten doen?
Gaat niet alles dood uiteindelijk, en te vroeg?
Vertel me, wat ben jij van plan te doen
met je ene geweldige en waardevolle leven?
Bron: Mary Oliver.
Hokusai zegt
Kijk nauwkeurig.
Hij zegt wees aandachtig, opmerkzaam.
Hij zegt blijf kijken, blijf nieuwsgierig.
Hij zegt aan zien komt geen eind.
Hij zegt zie uit naar het ouder worden.
Hij zegt blijf veranderen,
je wordt alleen maar meer wie je werkelijk bent.
Hij zegt loop vast, accepteer het,
herhaal jezelf zolang het interessant is.
Hij zegt blijf doen wat je graag doet.
Hij zegt blijf bidden.
Hij zegt dat ieder van ons een kind is,
ieder van ons is oeroud,
ieder van ons heeft een lichaam.
Hij zegt dat ieder van ons bang is.
Hij zegt dat ieder van ons een manier moet vinden om met angst te leven.
Hij zegt dat alles leeft:
schelpen, gebouwen, mensen, vissen, bergen, bomen.
Hout leeft.
Water leeft.
Alles heeft zijn eigen leven.
Alles leeft in ons.
Hij zegt leef met de wereld in jou.
Hij zegt dat het niet van belang is of je tekent, of boeken schrijft.
Het is niet van belang of je hout zaagt of vis vangt.
Het is niet van belang of je thuiszit
en naar de mieren op je veranda tuurt of naar de schaduwen van de bomen
en het gras in je tuin.
Het is van belang dat je geïnteresseerd bent.
Het is van belang dat je voelt.
Het is van belang dat je opmerkt.
Het is van belang dat het leven door jou leeft.
Tevredenheid is het leven dat door jou leeft.
Vreugde is het leven dat door jou leeft.
Voldoening en kracht zijn het leven dat door jou leeft.
Vrede is het leven dat door jou leeft.
Hij zegt wees niet bang.
Wees niet bang.
Kijk, voel, laat het leven je bij de hand nemen.
Laat het leven door je leven.
Bron: Roger Keyes
——————————————————————————-
Extra gedichten
—————————————————————
AUTOBIOGRAFIE IN VIJF HOOFDSTUKKEN
- Ik loop door een straat
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik val erin.
Ik ben verloren….Ik ben radeloos
Het is mijn schuld niet
Het duurt een eeuwigheid om de weg naar buiten te vinden.2.
Ik loop door de zelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik doe net of ik het niet zie.
Ik val er weer in.
Ik kan niet geloven dat ik weer op de zelfde plek ben.
Maar het is mijn schuld niet.
Het duurt nog lang voor ik eruit ben. - Ik loop door de zelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik zie dat het er is.
Ik val er weer in…..het is een gewoonte.
Maar mijn ogen zijn open.
IK weet waar ik ben.
Het is mijn schuld.
Ik klim ogenblikkelijk naar buiten.4.
Ik loop door dezelfde straat
Er is een diep gat in het trottoir.
Ik loop er omheen.5.
Ik loop door een andere straat.
Een gedicht van Portia Nelson, geciteerd in het “Tibetaanse boek van leven en sterven”
van Sogyal Rinpoche
——————————————————————————————————